In gesprek met kinderen

Wat zijn redenen om in gesprek te gaan met een kind?

De aanleiding om met een kind te willen praten kan uiteenlopen. Soms begint een kind zelf te vertellen over zijn problemen thuis. Soms is het een opmerking die een kind ‘tussen neus en lippen door’ maakt die je aan het denken zet.

Andere kinderen kiezen een omweg en schrijven een opstel of maken een tekening waarbij je vraagtekens plaatst. En weer andere kinderen zenden allerlei signalen uit die je een sterk ‘niet-pluisgevoel’ geven.

Of het kind direct of indirect vertelt over thuis, het heeft een grote stap gezet en geprobeerd angst, loyaliteit en schaamte opzij te zetten. Om te voorkomen dat het weer in zijn schulp kruipt, is een positieve en ondersteunende reactie essentieel.

In gesprek met een kind altijd het belang van het kind.

Zinvolle redenen om in gesprek te gaan:

• Het kind wil zich uiten en vertelt.
• Het kind zoekt steun en vertelt.
• Het kind zoekt hulp en vertelt.

Er zijn een aantal redenen waarmee je het vertrouwen van het kind beschadigt of waarmee je het kind belast. Mishandelde kinderen hebben het al moeilijk genoeg. Zorg er altijd voor dat jij het als volwassene niet nog erger maakt. Heb je geen goede reden om in gesprek te gaan? Ga dan niet in gesprek. Je mag bijvoorbeeld nooit in gesprek gaan met een kind omdat jij wilt weten hoe de situatie thuis is en of er sprake is van kindermishandeling.

Oneigenlijke redenen om in gesprek te gaan:

• ‘Ik wil graag weten wat er aan de hand is en ik vraag het kind uit. Zo wordt de situatie voor mij helder.’
• ‘Ik vind het eng om met de ouders in gesprek te gaan. Ik vraag het kind uit, dan weet ik alvast wat ik kan verwachten.’
• ‘Ik moet de meldcode volgen, maar ik durf geen stappen te zetten. Ik probeer eerst het kind uit te horen, misschien valt het wel mee.’
• Ik ben bang voor de agressie van de ouders, ik vraag het kind uit. Pas als ik zekerheid heb, onderneem ik verdere stappen. Ik kan dan aangeven dat ik de signalen van het kind zelf heb gehoord.’